- Met de MacBook Air met M4-chip lijkt Apple de perfecte laptop op de markt gebracht te hebben.
- Hij is dun, licht, megasnel en vereist, voor het eerst sinds tijden, niet eens een upgrade om lang mee te gaan.
- Maar door het al het goede kwamen er voor techredacteur Dennis Wilman van Business Insider Nederland toch wat vreemde dingen naar boven bij het testen van de nieuwe Air.
- Lees ook: Apple’s problemen stapelen zich op: een volledige vrijstelling van de importheffingen lijkt niet te komen
Iedereen lijkt het erover eens: De MacBook Air M4 is de perfecte laptop. En ja, daar ben ik het grotendeels mee eens. Ik heb de machine twee weken aan de tand mogen voelen en kon eigenlijk geen echte irritatiepunten ontdekken.
Voor de net geen 1.200 euro waarvoor Apple deze nieuwe Air met veel te krachtige M4-processor in de etalage heeft staan, krijg je wel heel veel waar voor je geld. Voor dat geld krijg je een instapmodel dat je voor het eerst in de geschiedenis van Apple, niet hoeft te upgraden om er over een jaar of drie nog mee uit de voeten te kunnen.
Het werkgeheugen is namelijk standaard opgerekt naar 16 gigabyte. Je zou in theorie nog kunnen twijfelen over wat meer opslag, maar ik denk dat je met de standaard 256 GB ver genoeg komt.
Daarnaast is die M4-processor ook nog eens zo efficiënt dat je makkelijk de hele dag kunt werken, zonder ook maar in de buurt te komen van de lader. Toegegeven, dat kunnen de meeste MacBooks ondertussen al veel langer. Maar daarbij zijn ze natuurlijk niet in staat om ook het vermogen van de nieuwe chip te evenaren.
Daarnaast doet de Air ook dit keer zijn naam eer aan. Ik heb de nieuwe vouwbare computer van Apple meegenomen op twee vliegreizen en moest meerdere keren toch even in de rugtas knijpen of kijken om te checken of ik inderdaad nog wel een laptop bij me had.
Beide keren liet ik overigens de oplader netjes thuis, want zoals gezegd had ik voldoende vertrouwen in de accucapaciteit. Als lader gebruikte ik een USB-C-kabel in combinatie met de iPhone-lader. Gaat wat langzamer, maar een nachtje aan het elektriciteitsinfuus werkt prima.
Toch kreeg dat vertrouwen in de accuduur een kleine deuk tijdens de tweede reis. Ik besloot dat het een goed idee was om in Adobe Lightroom wat lichte fotobewerking te doen. Daarop besloot de MacBook Air dat hij toch wat meer stroom nodig had om deze taak te kunnen vervullen. Het statusbalkje in het batterijtje in de rechterbovenhoek van het scherm werd bijna zienderogen kleiner, gelijkmatig met mijn vertrouwen.
Vreemd genoeg werden mijn benen steeds warmer naarmate het niveau in de batterij afnam. Blijkbaar kreeg de M4-processor, die het in de nieuwe Air zonder actieve koeling moet doen, het toch wat warm van alle inspanning die ik van hem vroeg.
Dit had ik niet zien aankomen, aangezien mijn MacBook Pro M1 bij soortgelijke bewerkingen zijn hoofd koel houdt, zelfs zonder er een ventilator te zetten. Wellicht had deze opwarming iets te maken met de dunne en warmere lucht in het vliegtuig.
Wat me ook bij vooral bij het bewerken van foto's opviel, is dat de standaard resolutie van het scherm zoveel lager is dan die van mijn MacBook Pro, dat mijn normale Lightroom-workflow niet normaal op het scherm past.
Ik kreeg het idee dat de Air op een, laten we het een 'extra goed leesbaar lettertype', ingesteld was. Je weet wel, die de wat slechter ziende mensen vaak instellen op hun iPhones, maar dat bleek niet het geval.
Natuurlijk kun je de resolutie aanpassen, maar dan zie je direct dat het scherm hier niet voor is gemaakt. De verhoudingen kloppen helemaal niet meer, waardoor het allemaal ietwat vreemd oogt. Ook leken de prestaties van de Air erop achteruit te gaan. Iets wat Apple overigens duidelijk aangeeft als je de resolutie aanpast.
Uiteraard gaat het hier om een relatief klein punt, maar je moet snappen dat het erg lastig is om nadelen te vinden bij de Air. Zo lastig, dat juist dit soort kleine irritatiepunten naar boven komen. Noem het luxeproblemen, want dat zijn het eigenlijk ook.
Luxeproblemen die het prijsverschil tussen een Air en een Pro, van meer dan 700 euro, echt niet waard zijn. Voor dat verschil koop ik met alle liefde een dongeltje voor de MacBook Air, want die heb ik toch nog nodig als ik een SD-kaartje wil uitlezen. Iets wat ik met regelmaat doe, aangezien ik een camera heb uit het tijdperk waarin Canon nog niet van het bestaan van wifi wist.
Kortom, hebben we het hier dan over de perfecte laptop? Nee, natuurlijk niet. Maar het is wel een hele makkelijke en goede keuze als je een laptop wilt waarmee je de hele dag kunt werken, foto's kunt bewerken (mits je een oplader bij je hebt) en je heel fijn kunt reizen. Hij draagt nog wel een Apple-prijs, maar daarvoor krijg je wel een duurzaam apparaat die lang ondersteund wordt met software-updates van de fabrikant.
Oh, en dat blauwe kleurtje? Heel mooi! Maar zoals je op de foto's ziet, komt het in het echt eerder over als een soort zilverachtig grijs met een heel lichtblauwe ondertoon. Ik moest mensen er meerdere keren van overtuigen dat ik echt met de nieuwe, blauwe MacBook Air M4 bezig was.
